Rocznica śmierci Wojciecha Korfantego
17 sierpnia 1939 roku zmarł Wojciech Korfanty - polityk, jedna z najważniejszych postaci dla Śląska i jego walki o przyłączenie do Polski, przywódca III Powstania Śląskiego. Z tej okazji złożone zostały kwiaty na katowickim cmentarzu, gdzie został pochowany oraz pod jego pomnikiem. W trakcie uroczystości śląską policję reprezentował nadinsp. Krzysztof Justyński - Komendant Wojewódzki Policji w Katowicach.
W 79. rocznicę śmierci Wojciecha Korfantego delegacje instytucji państwowych i samorządowych, służb mundurowych oraz stowarzyszeń kombatanckich złożyły kwiaty w miejscach upamiętniających tego wielkiego Polaka i Ślązaka. O godzinie 10.00, złożono wieńce, kwiaty i znicze na grobie Wojciecha Korfantego, który znajduje się na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz rządowych, samorządowych, służb mundurowych oraz delegacje szkół i organizacji kombatanckich. W imieniu Prezydenta RP Andrzeja Dudy wieniec złożył Wicewojewoda Śląski Jan Chrząszcz. Kwiaty złożył również Komendant Wojewódzki Policji w Katowicach nadinsp. Krzysztof Justyński. Po zakończeniu uroczystości na cmentarzu, delegacje udały się pod pomnik przywódcy III Powstania Śląskiego na Placu Sejmu Śląskiego w Katowicach, gdzie złożyły kwiaty.
Wojciech Korfanty (ur. 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka, obecnie Siemianowice Śląskie, zm. 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie - polityk związany ruchem narodowym i chrześcijańską demokracją, działacz niepodległościowy. W czasach zaborów poseł do pruskiego Reichstagu i Landtagu, gdzie był członkiem Koła Polskiego. Redaktor naczelny gazety "Górnoślązak" i właściciel gazety "Polak". W latach 1918–1919 był członkiem Naczelnej Rady Ludowej stanowiącej rząd Wielkopolski podczas Powstania Wielkopolskiego. W 1920 był Polskim Komisarzem Plebiscytowym na Górnym Śląsku. Po niekorzystnej dla Polaków interpretacji wyników plebiscytu, proklamował wybuch i stanął na czele III Powstania Śląskiego, które zaowocowało przyłączeniem części Górnego Śląska do Rzeczypospolitej. Poseł na Sejm II RP, wicepremier w rządzie Wincentego Witosa, W okresie sanacji represjonowany - uwięziony w Twierdzy Brzeskiej, później na emigracji w Czechach i Francji.
